Jacobus Trigland(1583 Vianen – 1654 Leiden)

Hij begon als rooms-katholiek met zijn theologiestudie in Leuven, maar kwam vanwege de leer van de verdienstelijkheid van de goede werken en door het lezen van werken van de kerkvader Augustinus tot het inzicht zich te moeten aansluiten bij de Reformatie. In 1602 werd hij rector van de Latijnse School in Vianen. Trigland deed in 1603 belijdenis in de Gereformeerde Kerk en begon zijn studie voor predikant. In 1607 predikant te Stolwijk, in 1610 ging hij over naar Amsterdam. Hij was Contra-Remonstrant en streefde naar het houden van een nationale synode. Hij liet zich gelden op meerdere voorbereidende vergaderingen. In 1618 werd hij op de PS van Noord=Holland gekozen tot afgevaardigde naar de Synode van Dordrecht. Daar werd hij lid van de commissie voor de redactie van de Dordtse Leerregels. Trigland was evenals Gomarus een aanhanger van het supra-lapsarisme. 

In 1634 werd Trigland benoemd tot hoogleraar te Leiden, hij kreeg tot taak het boek Jesaja te behandelen. Ook diende hij de kerk van Leiden als predikant. Hij publiceerde veel, ook op kerkhistorisch gebied. 

In 1650 gaf Trigland zijn (belangrijkste) boek uit met als titel Kerckelijcke Geschiedenissen, begrijpende de swaere ende bekommerlijcke geschillen in de Vereenigde Nederlanden voorgevallen, met derselver beslissinge; ende aenmerckingen op de kerckelycke Historie van Johannes Wtenbogaert., een antwoord op de door Uyttenbogaert geschreven Kerckeliicke historie.

Trigland was van oordeel dat de Reformatie in de Nederlanden terugging op de Groninger geleerde Wessel Gansfort (1419-1489). Hij meende ook dat de leer van de uitverkiezing die in Dordrecht was vastgesteld veel overeenkomst vertoonde met de opvattingen van de reformatoren Melanchthon en Bullinger.

Literatuur

H.W. ter Haar                     Jacobus Trigland. ’s-Gravenhage 1891           

G.P. van Itterzon                  ‘Jacobus Trigland’; in: BLGNPdeel 3